مطالبات محدود
مقاومت نامحدود
مطالبات انباشته شده ملت آذربايجان آنقدر زياد است که نه دولت در يک زمان محدود و کم می تواند به همه آنها پاسخ گويد و نه در توان حرکت ملی آذربايجان است که بتواند به همه خواستهای ملت آذربايجان در يک زمان محدود مديريت کند و آنها را به نحو احسن به سر انجام برساند و علاوه بر آن بسياری از خواستهای ملت ترک آذربايجان وجه مشترکی با خواستهای ملل تحت ستم در ايران دارد که هر دولت و نظامی را با مشکل مواجه می کند چرا که دولتها و حکومتها اول مساله ملی را در ايران انکار کرده وبعد با پافشاری ملل ايران بر خواسته های قانونی خود کم کم عقب نشينی کرده و بعضی وقتها هم به بعضی خواستهای محدود ملل ايران گردن نهاده اند آنهم با فشار نه به صورت داوطلبانه، وهمچنين ترس دولت از مطالبات قانونی ملل تحت ستم گاهی موجب می شود که دولت در مقابل خواستهای مدنی و قانونی ملل ايران مقاومت نشان دهد و خود را بيشتر به خطر نزديک کند و در اين مرحله تشويق دولت توسط نيروهای ضد آذربايجانی هم بی تاثير نيست چرا که منافع و امتيازات بی جا و بی موردی که برای خود دارند آنها را مجبور می کند که در مقابل خواستهای قانونی ملت آذربايجان موضع بگيرند و حتی دولت را تشويق کنند که اين جنبش را سرکوب و طرفداران آن را به دار بکشد! اما فعالان حرکت ملی نمی خواهند اينگونه شود چرا که در اين صورت هم سيخ می سوزد هم کباب!
حرکت ملی آذربايجان برای اينکه بتواند در آينده نزديک به خواستهای ملت آذربايجان مديريت کند بايد قبل از آنکه دير شود به صورت دموکراتيک ومدنی فعالان اين حرکت با تاکيد بر مطالبات محدود به مقاومت نامحدود دست بزنند و همچنين برای اتحاد بايد بعضی از موانع را از سر راه خويش بردارد :
1. تمرين دموکراسی در داخل حرکت:
حرکت ملی آذربايجان برای رسيدن به اهداف خود که همانا تامين کردن سعادت ملت آذربايجان و حفظ منافع اصولی ملت آذربايجان می باشد ناچار است در داخل خود به تمرين دموکراسی و گردن نهادن به خواست اکثريت با احترام به خواستهای اقليت بپردازد، چرا که امروزه گروهی که نتواند به صورت اصولی دموکراسی را در داخل خود نهادينه کند نمی تواند دردموکراتيزاسيون جامعه نقش مثبت داشته باشد و شايد هم خطر آن بيش از نفع آن باشد
2. مساله هدايت حرکت:
امروزه در دنيا حرکتهای فرد محورانه ديگر پاسخ گو نيست و بسياری از گروها و حرکتها به صورت شورائی توسط شورای رهبری هدايت می شود و دلسوزان آذربايجان و حرکت ملی بايد تلاش کنند اين مساله را به صورت دموکراتيک و کاملا مدنی حل کنند و اميد دوباره ای در فعالين حرکت ملی ايجاد کنند، اتحاد ما همه بايد بر حول منافع آذربايجان و ملت آذربايجان باشد و هر گروه و طيفی با تاکيد بر حداقل خواستهای خود می تواند اتحاد پايدار و با ثبات به وجود آورد و پيشروان حرکت هم می توانند با اتفاق نظر "شورای رهبری" حرکت را پايه گذاری کنند نبود ديسيپلين در حرکت در آينده می تواند خطرات بسياری بوجود آورد که بايد ديسيپلين خاص حرکت ملی آذربايجان را بوجود آورد تا مانع چند دستگی در حرکت شود
3. ارجحيت نسبی نظرات فعالين داخل:
دلسوزان حرکت ملی آذربايجان در خارج از کشور به علت دوری از جامعه ايران و آذربايجان جنوبی گاها تحليل های درستی از اوضاع داخلی و بين المللی ارائه نمی دهند و علاوه بر آن فعالين داخل کشور برای اينکه در جبهه اصلی مبارزه قرار دارند برای آنها تحليل شرايط آسانتر است و به راحتی می توانند شرايط را بسنجند وفعاليت متناسب با آن شرايط را در پيش گيرند.
4. برطرف کردن سوء ظن های بی مورد :
سوء ظن های بی مورد دشمن اتحاد می باشند و نمی گذارند در حرکت بيرليک ايجاد شود و بايد آنها را از بين برد اين سوء ظن ها که گاهی بنده هم شايد دچار آن شوم در بسياری مواقع مسائل اصلی را تحت الشعاع قرار می دهند وسرعت حرکت را مختل می کنند و انرژی حرکت را که بايد برای مقابله با دشمن صرف شود در راه غير اصولی به هدر می دهد اطمينان و اعتماد به همديگر می تواند اين معضل را حل کند و از بين ببرد
5. کادرسازی:
حرکت ملی آذربايجان دارای نيروهای کمی زيادی می باشد که می توانند به نيروها کيفی تبديل شوند ولی نبود آموزش اصولی وعدم تربيت کادرهای حرفه ای مانع تبديل نيروهای کمی به کيفی شده است بايد اذعان کرد که ما هنوز سياستمدار حرفه ای و جسورنداريم علت آنهم بخاطر نبود آموزش اصولی است سياستمدار حرفه ای کسی است که حرفه او سياست باشد نه مثل من قاليباف که از روی حب وطن وبه خاطر مظلوميت ملتم روی به سياست آورده ام
اگرچه موانع ذکر شده در بالا همه مشکلات حرکت ملی آذربايجان نيست ولی بر طرف کردن آنها می تواند تا حدودی سرعت و قدرت حرکت را بيشتر کند
اما چرا مطالبات محدود و مقاومت محدود؟ همانطور که در اول مطلب اشاره کردم نه دولت و نه حرکت ملی آذربايجان توان يکجا دادن و يکجا گرفتن مطالبات ملت آذربايجان را ندارند و برای اينکه فعالان حرکت ملی با کمترين هزينه به بيشترين فايده برسند بايد با تاکيد بر مطالبات محدود و قانونی خود کم کم بتوانند به حداکثر خواسته های خود برسند و برای رسيدن به اين خواستها بايد مقاومت و مبارزه نامحدود ولی به صورت قانونی و بدون خشونت را در پيش گيرند و با تکيه بر اصول دموکراسی و حقوق بشر و با پيگيری ممتد خواستهای مدنی خود بتوانند ياوری بر ملت مظلوم خود شوند

همچنين دولت ايران اگر بخواهد در گرداب مساله ملی اسير نشود بايد به صورت داوطلبانه در يک پروسه زمانی به تمامی مطالبات قانونی و مدنی ملل ايران پاسخ گويد و الا با سرکوب و زندان نمی توان اين مساله را که از حمايت مردمی، بين المللی و حقوق بشری برخوردار است برطرف کند چرا که انباشته شدن خواستهای ملل ايران شايد در آينده نزديک به صورت انفجاری عمل کند و امنيت ملی و تماميت ارضی ايران را به خطر بياندازد و در آنروز ديگر هيچ تدبيری کارساز نخواهد شد و د رمقابل سيل خواستهای ملل ايران تسليم خواهند شد و شايد...

احسان آستارالی